காதலின் மீதியோ நீ-4

காதலின் மீதியோ நீ-4

ஆயுஷ் தன்னைத் தெரியாதது போன்று பேசியதும் அதிர்ந்துப் பார்த்தவள் ஓஹோ அப்படியா? நீ அப்படி வர்றியா? ஓகே எனக்கு அதுவும் நல்லதுதான் என்று நினைத்துக்கொண்டாள்.

”ஆமா சார் அது வேறொருத்தன் சார் உங்களை மாதிரியே இருத்தானா? அவனது வாய்க்கு வாஸ்த்து சரியில்லை.அப்பவே அவன் பல்லை உடைச்சுக் கையிலக்குடுத்திருப்பேன். பொண்ணுக்கிட்ட எப்படிப் பேசணும்னு தெரியாத மிருக ஜென்மம் அவன்.அவன்னு உங்களை நினைச்சுட்டு பேசிட்டேன்.தப்பா நினைக்காதிங்க சார்”என்று சொன்னவள் பாவமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டாள்.

அவளுக்குத் தெரியும் இவன் தான் அவன். அவன்தான் இவன். ஆனாலும் ஆயுஷ் தெரியாத மாதிரி நடிக்கவும் இவளும் வேறதான் என்பதுபோல பேசி தன் மனதில் என்னெல்லாம் திட்டணும்னு இருத்தாளோ அதை நேரடியாகத் திட்டிவிட்டு பாவமாக முழித்தாள்.

இதுக்குமேலயும் அவன் இதைப்பத்தி பேசுவானா என்ன?

அதனால் ஆயுஷ் அவளைக் கண்டுக்கொள்ளவேயில்லை. அவளைத் தெரிந்தமாதிரியே காட்டிக்கொள்ளாது “மிஸஸ் நித்ரா சங்கரன் இந்தாங்க இதுதான் இன்னைக்கு நீங்க போடவேண்டிய ப்ளான். இது நமக்கு வந்திருக்கு அடுத்த பிராஜக்ட். இன்னும் ஒருவாரத்த்ல இந்த பிராஜெக்ட்ட ப்ளான் போட்டு அப்ரூவ் பண்ணி வாங்கிடணும்.அப்போதான் அடுத்த மாசம் வேலையைத் தொடங்க முடியும். இன்னைக்குள்ள ப்ளான் போட்டு சிஸ்டத்துலயும் வரைஞ்சிடுங்க” என்று சொல்லி முடித்தான்.

உடனே கோவிந்தை அழைத்து “இவங்க புது இன்ஞ்சினியர் மிஸஸ் நித்ரா சங்கரன்.இவங்களை நம்ம மித்ரா மேடம் இருந்தாங்களே. மோகன்சார் மனைவி அவங்க இடத்துல இருக்கவைங்க.எல்லாம் செய்து கொடுத்திடுங்க” என்று சொன்னான்.

“நீங்க போகலாம் மிஸஸ் நித்ராசங்கரன்” என்று சொன்னவன் தனது லேப்டாப்பைத் திருப்பி அதைப்பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டான்.

“எக்ஸ்க்யூஸ் மீ சார்”

“யா”என்று ஸ்டைலாகத் திரும்பிப்பார்த்தான்.

இந்த ஸ்டைல் மண்ணாங்கட்டிக்கு மட்டும் குறைச்சல் இல்லை என்று நினைத்தவள் “ஐ யம் நாட் கெட் மேரிட்.ஸ்டில் நவ் சிங்கிள்.சங்கரன் இஸ் மை பாதர் நேம்.ஹீ இஸ் நோ மோர்.டோன்ட் ரிமைண்ட் த நேம் அகெய்ன் அகெய்ன்.ப்ளீஸ் ஜஸ்ட் கால் மீ நித்ரா”(சார் எனக்கு இன்னும் கல்யாணமாகலை சங்கரன் எங்கப்பா பெயரு தயவு செய்து அவர் பெயரை அடிக்கடி சொல்லி ஞாபகப்படுத்தாதிங்க அவரு இறந்துட்டாரு)என்று சொன்னவளுக்கு ஒரு மாதிரி கண்ணுகலங்கியது.

“ஓஓஓ அப்போ கல்யாணமும் ஆகலை டிவர்ஸும் ஆகலை . ஆனா தனியா குழந்தையோடு எப்படி?” என்று அவளைக் காய்ப்படுத்த வேண்டும் என்றே கேட்டான்.

அதில் கடுப்பாகியவள் “குழந்தை வர்றதுக்கு கல்யாணம்தான் ஆகியிருக்கணும்னு இல்ல சார். இதுக்கூடத் தெரியாமல்தான் இவ்வளவு பெருசா வளர்ந்து பிஸினெஸ்வேற பண்ணிட்டிருக்கீங்க. பத்தாங்கிளாஸ் பாடத்துல படிச்சதில்லையா என்ன?ஓஓஓ நீங்க அப்போ சயின்ஸ் க்ரூப் இல்லையோ? ஓகே ஓகே.இதெல்லாம் தெரிஞ்சுக்க சயின்ஸ் படிச்சிருக்கணும்னு இல்லசார் வயசுக்கு வந்திருத்தாலே போதும்” என்றவள் அவனை ஒரு மார்ககமாகப் பார்த்துவிட்டு வெளியே போனாள்.

“ஏய்ய்ய் இடியட்”எனறு அவன் கோபத்தில் சொல்லிக் கத்தவும் மீண்டும் கதவைத் திறந்து வந்தவள் “கையிலக் குழந்தை இருந்தா அவங்கக் குழந்தையாகத்தான் இருக்கணும்னு கணிக்கிறளவுக்கு முட்டாளில்லன்னு நினைச்சேன். உன் குழந்தையான்னு கேட்டிருந்தா எங்க அப்பார்ட்மெண்டல வைச்சே சொல்லிருத்திருப்பேன். கல்யாணமாகிடுச்சா உன் புருஷன் எங்கன்னு கேட்டா இல்லன்னுதான் சொல்லமுடியும்.அவன் என் குழந்தையே இல்லை.எங்கக்ககா குழந்தை மிஸஸ் மித்ரா மோகனோட குழந்தை”என்றவள் உதட்டைச் சுழித்துவிட்டுப் போய்விட்டாள்.

“ஏய் ஏய் என்ன சொன்ன?” என்று கத்தியவாறே எழுந்து வெளியே வந்தவன் அது தனது ஆபிஸ் தனது ராஜ்ஜியம் இங்கே ராஜா மாதிரி இருக்கிறேன்.இவக்கிட்ட வம்பிழுத்து அதைக் கெடுத்துக்கக்கூடாது என்று ஒரு நொடி தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டு உள்ளே வந்தான்.

அவனுக்கு ஏனோ அவளைப் பார்த்தாளே எரிச்சல் வந்தது.என்னவென்று காரணம்தான் தெரியாது போனது.

“எப்படி நேரடியாகவே திட்டிட்டுப் போறாள்?டெவில்!” என்று அவன் தனது வாய்க்கு வந்ததையெல்லாம் திட்டியவனுக்கு அவளைச் சும்மாவிட்டுட்டமே!என்றுதான் யோசனை போனது.

இனிமே அவள் நம்ம கம்பெனியில்தானே இருப்பாள். மோகனோட சொந்தக்காரிதானே. இனி அவள் என் சொத்து அவளை வைச்சு செய்யுறேன் என்று சபதமே எடுத்துக்கொண்டான்

இப்போது நித்ரா தனது இடத்தில் போய் உட்கார்ந்தவளுக்கு என்ன ஏதென்று அந்த லேப்டாப்பில் இருந்து எல்லாமே பழக்கப்பட கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் ஆகிற்று.

இப்பொழுது நேராக மித்ராவுக்கு போன் அழைத்து சில ஐடியாக்கள் கேட்டவள் தனது வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்து விட்டாள்.

காலையில் தொடங்கிய வேலையை மத்தியானம் வரைக்கும் தொடர்ந்து செய்து கொண்டிருந்தாள் சாப்பாட்டு வேலையில் மோகன் வந்து அவளா

ருகில் வந்து நின்றபோதுதான் மணியைப் பார்த்தாள்.

உடனே லேப்டாப்பை மூடி வைத்தவன் எழுந்து தனது பேக்கில் இருக்கும் சாப்பாடு எடுத்துக்கொண்டு மோகன் பின்னாடியே நடந்தாள்.

அங்க போய் உட்கார்ந்திருந்ததும் மோகன் சத்தம் போட்டான் “நீ சாப்டியா இல்லையா என்று உங்க அக்கா என்ன போட்டு டார்ச்சர் பண்ணுறா? இதுக்கு தான் கொழுந்தியா குட்டிகள் எல்லாம் கூட்டிட்டுக்கொண்டு நம்ம ஆபிஸுக்கே வேலைக்கு வரக்கூடாது சொல்றது” என்று நக்கலாக சொன்னான்.

அதைக் கேட்டவள் “ஏன் உங்க வண்டவாளம் எல்லாம் தண்டவாளம் ஏறிடும்னு பயமா? உங்க பொண்டாட்டியிடம் போய் உங்களைப் பத்தி எல்லாம் சொல்லிடுவேன் யோசிக்கிறீங்களா? என்று கொஞ்சம் துடுக்காகவே கேட்டாள்.

“ஆமா ஆமா இங்க எனக்கு நிறைய கேர்ள் ஃபிரண்ட் இருக்குப் பாரு.என்ன சுத்தி ஒரே கேர்ள் ஃப்ரெண்ட் கூட்டமா இருந்து என்னைக் கொஞ்சுறாங்கப்பாரு. இத உங்க அக்கா கிட்ட சொல்ல போறியோ?இதுல என் வண்டவாளம் தண்டவாளம் ஏறப்போகுது பாரு என்ற் நக்கலாகப் பேசியவன் அப்படியே சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு கிளம்பி விட்டான்.

அதற்கு மேல அவளிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தால் இரண்டு பேருக்குமே மரியாதையாக இருக்காது என்று தெரியும். அதனால் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு எழுந்து சென்று விட்டான்.

அவள் அருகே வந்த அவ்வளவு செக்ஷனிலே இருக்கக்கூடியவளும் அவளோடு வேலைப்பார்ப்பவளும் இப்போது மெதுவாக அவளிடம் பேச்சுக்கொடுத்தாள்.

நித்ராவுக்கு ஹிந்தித் தெரியாது என்பதால் இங்லீஷில் பேச ஆரம்பித்திருந்தார்கள்.

அதனால் நிறைய பேச நித்ராவுக்கு வரவில்லை என்னவென்றால் என்ன என்பதோடு முடித்துவிட்டு எழுந்து வந்துவிட்டாள்.

ஆயுஷ் ஏற்கனவே நித்ராவை எப்படி வைச்சு செய்யலாம் என்றுதான் முக்கியமாக இப்போது யோசித்துக் கொண்டிருந்தான்.

லன்ச் ப்ரேக் முடிஞ்சதும் வந்தவன் முதலில் கூப்பிட்டது நித்ராவைத்தான்.

நித்ராவின் அருகே கோவிந்த் வந்து நின்றான்.அவனைப் பார்த்ததும் இந்த வெள்ளக்கரடிதான் கூப்பிட்டிருக்கும் என்று தெரியும்.அதனால் தனது டிசைனை எல்லாம் சரி செய்து வைத்துவிட்டு கோவிந்த் பின்னாடியே போனாள்.

ச்சை என்னடா ஆபிஸ் இது.நம்ம பக்கத்துல பேசுறதுக்குக்கூட ஒரு ஆளு துணைக்கு ஒருத்தர் கிடையாது இதுல இது பெரிய ஆபிஸாம் போங்கடா என்று மண்டையில் அடித்துக் கொண்டே ஆயுஷ் அறைக்குள் நுழைந்தாள்.

கோவிந்த் போனதும் அவளை உட்காரக்கூடச் சொல்லாமல்”காலையிலயே ப்ளான் வரைஞ்சிட்டு வரச்சொன்னேனா?மத்தியானம் நல்லக்கொட்டிக்கிட்டுப் போய் உட்கார்ந்திருக்க. ப்ளான் ரெடி பண்ணுனியா என்ன? இல்ல சும்மா உட்கார்ந்து வேடிக்கைப் பார்த்தியா” என்று நேரடியாகவே தாக்குதலைத் தொடங்கினான்.

“சார் இன்னைக்குத்தான் வேலைக்குச் சேர்ந்திருக்கேன்”

“இதெல்லாம் ஒரு எக்ஸ்க்யூஸ்ஸா என்ன?”

“நான் எக்ஸ்க்யூஸ் கேட்கல சார். நான் டைம் கேட்கிறேன்”

“சாயங்காலத்துக்குள்ள முடிச்சிட்டுப்போ. இல்லையா நைட்டு உட்கார்ந்து முடிச்சு தந்துட்டுப்போ”

“நைட்டா”

“ம்ம்ம்”

“முடியாதுன்னா”

“வேலையைவிட்டுப்போ”

“சரி”என்று எழுந்தவள் வெளியே போகப்போனாள்.

அப்போது ஜெகன்னாத் குப்தா உள்ளே வந்தார்.

அவளைப் பார்த்ததும் “ஆயுஷ்! யாரு இது?மித்ராவோட தங்கையா? அவளோட ஜாடையிருக்கே. ஆனா கொஞ்சம் வித்தியாசமாக இருக்கிறாள்” என்று அவளது நிறத்தைச் சுட்டினார்.

இதுதான்டா எங்க சவுத் இன்டியன் நிறமே என்று மூஞ்சியிலயே குத்தணும்போல அவளுக்குக் கோபம் வந்தது.

அதை வெளிக்காட்டாது நின்றிருக்க ஆயுஷ்தான் “நித்ரா நீங்க போய் உங்க வேலையைப் பாருங்க. ஈவ்னிங் வந்து எவ்வளவு தூரம் வேலை முடிஞ்சிருக்குன்னு ரிப்போர்ட் பண்ணிட்டுப் போங்க” என்று சொல்லி நல்லவன் போல சொன்னான்.

“அடேய் கொஞ்சம் முன்னாடி என்ன சொன்ன? இப்போ என்ன சொல்லுற? உங்கப்பன் முன்னாடி நடிக்கிறியாடி பனிக்கரடி?” என்று மனதிற்குள்ளே திட்டியவள் அவனைப் பார்த்தப் பார்வையிலே அவனுக்குப் புரிந்தது.

இருடி உன்னை நாளைக்குத் தனியாக மாட்டும்போது பார்த்துக்கிறேன் என்று அவனும் முறைத்தான்.

இதற்கு மேல் அங்கே நின்றாள் பிரச்சனையாகும் என்று அவள் தனது இடத்திற்கு வந்துவிட்டாள்.

ஆனால் அவளது மூளையோ எங்க வேலை செய்யாது சீக்கிரமாக வேலை விட்டுப் போ என்று உணர்த்திக் கொண்டே இருந்தது. அதற்கான காரணம் என்னவென்று அவளுக்கும் அவ்வளவாக புரியாவிட்டாலும் ஆயுஷ்தான் பிரச்சனை என்று முழுதாக நம்பினாள்.

இப்படி எந்த இடத்துலயும் நம்ம மனசு இப்படி யோசிக்காதே!ஆனா இன்னைக்கு மட்டும் ஏன் யோசிக்குது?

இப்ப வேலைய அத்தான் எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு வாங்கி தந்திருக்காரு.இதை எப்படி விடமுடியும்?இந்த ஆயுஷ் நம்ம கிட்ட சண்டை இழுத்துக்கிட்டே இருப்பானே! அதனால் வேண்டாம்ன்னு மனசுல தோணுதே என்று குழம்பி போய் உட்கார்ந்து இருந்த அவளுக்கு வேலை ஓடவே இல்லை!

அவள் வேலையை விடவா வேண்டாமான்னு யோசிச்சிட்டிருக்க,அவனோ இவளை எப்படி வேலையைவிட்டு விரட்டாமலே பழிவாங்கலாம்?என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தான்.

ஆகமொத்தம் அவ இவனை நினைச்சிட்டிருக்கா.அவன் இவளை நினைச்சிட்டிருக்கான்.

ஏன்டா காதலிக்கிறவன்கூட இவ்வளவு நினைக்கமாட்டாங்க. நீங்க ஏன்டா நினைச்சிட்டிருக்கீங்க?